İstanbul'un içinde, trafiğin ortasında arabada "Ahirim Sensin" başlar radyoda, bir hüzün sarar illa ki.. Hele sözlerini özümseyerek dinlediğinde "evvelim sen oldun, zahirim sensin" dediğinde aklına "zahir"'den başka bir şey gelmiyorsa, bu bir başarıdır. Neşet Ertaş'ın başarısıdır.
"Tatlı dillim güler yüzlüm,
Ey ceylan gözlüm
Gönlüm hep seni arıyor
Neredesin sen.."
Bu dizeler anlamsızsa hiç "birini" beklememişsindir mesela..
"Gönülden gönüle bir yol vardır görünmez.." dediğinde kalbine bakamıyorsan hiç görmemişsindir işte..
Neşet Ertaş... Uzakta bir yerlerde köyü olan, derinlerde bir yerlerde kalbi olan herkesin ozanı. HALK OZANI.Vefatına üzüldüm, babam çok sever kendisini, ben de babam gibi severim... Allah rahmet etsin
Geriye kim kaldı?
